Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης, σαν εξέταση ρουτίνας σε όλες τις εγκύους, είναι για να προλάβουμε μια παθολογική κατάσταση της εγκυμοσύνης που λέγεται προεκλαμψία, η οποία συνοδεύεται με λευκωματουρία και οιδήματα. Σε ποσοστό 1-2%, αν παραμεληθεί, απειλεί τη ζωή τόσο της μητέρας όσο και του παιδιού. Η προεκλαμψία μπορεί να είναι χωρίς συμπτώματα, σπάνια στην αρχή της κυήσεως, συνήθως μετά την 20η εβδομάδα με συχνότητα που αυξάνει όσο πλησιάζουμε στο τέλος της εγκυμοσύνης. Αν είναι προχωρημένη εκτός από υπέρταση, οιδήματα και πρωτεϊνουρία, το οίδημα επεκτείνεται στα χέρια και το πρόσωπο και συνυπάρχει κεφαλαλγία, διαταραχή στην όραση, ζάλη, ναυτία και άλγος ψηλά στην κοιλιά.
Είναι εξαιρετικά σπάνια κατάσταση σήμερα με την παρακολούθηση και τις εξετάσεις που κάνουμε, αλλά επιμένω γιατί είναι πολύ σοβαρή εξέλιξη. Παράγοντες κινδύνου είναι η προϋπάρχουσα υπέρταση, το οικογενειακό ιστορικό, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία, οι πολύδυμες εγκυμοσύνες και η μεγάλη ηλικία της μητέρας. Σε αυτή τη σπάνια περίπτωση, ο πλακούντας δεν επαρκεί και η υπολειτουργία του έχει σαν συνέπεια η ανταλλαγή οξυγόνου-CO2 και θρεπτικών στοιχείων ανάμεσα στη μητέρα και το έμβρυο να είναι ελλιπής. Το έμβρυο ασφυκτιά, έχει υπογλυκαιμία και αποτέλεσμα αυτών είναι να μην αυξάνει σε βάρος. Μία άλλη σοβαρή επιπλοκή είναι η αποκόλληση του πλακούντα (διαχωρίζεται από το τοίχωμα της μήτρας) και μπορεί ανάλογα με το σημείο της αποκόλλησης να συνυπάρχει ή να ΜΗΝ συνυπάρχει με κολπική αιμορραγία. Αυτό είναι εξαιρετικά επείγον περιστατικό.
Η αντιμετώπιση στα αρχικά στάδια είναι ανάπαυση με ηρεμία στο κρεβάτι, συστηματική παρακολούθηση και πιθανόν αντιυπερτασικά. Αν τα συμπτώματα και η κακή εμβρυική ανάπτυξη επιμένουν, η λύση είναι τοκετός συνήθως με καισαρική τομή.
