Ο γυναικολογικός καρκίνος αποτελεί μια οντότητα με πολλαπλές εκφάνσεις. Παρά το γεγονός ότι οι διάφορες δομές των γεννητικών οργάνων γειτνιάζουν, η εμφάνιση καρκίνου σε κάθε ένα από τα γυναικολογικά όργανα έχει διαφορετικό δυναμικό κακοήθειας, διαφορετική διαδικασία καρκινογένεσης και απαιτεί διαφορετική και εξατομικευμένη αντιμετώπιση.
Τέσσερεις είναι οι βασικές ομαδοποιήσεις που αναφέρονται στην γυναικολογική ογκολογία ανάλογα και με το όργανο που αρχικά προσβάλλεται και περιλαμβάνουν:
- Καρκίνο ενδομήτριου
- Καρκίνο τραχήλου
- Καρκίνο ωοθηκών (περιλαμβάνει τον καρκίνο σαλπίγγων και περιτοναίου)
- Καρκίνος αιδοίου
Οι επιστημονικές εξελίξεις επιτρέπουν πλέον σήμερα να προλαμβάνουμε την εμφάνιση της νόσου σε αρχικά ακόμα και σε προ- καρκινικά στάδια. Μας δίνεται η δυνατότητα να αναγνωρίζουμε την μοριακή ταυτότητα του όγκου και σε κάποιες περιπτώσεις και το αίτιο που « γεννά » τον καρκίνο.
Ταυτόχρονα γενετικές αναλύσεις και οικογενειακό κληρονομικό ιστορικό μας επιτρέπουν να αναγνωρίζουμε γενετική προδιάθεση σε υγιείς γυναίκες και να προσφέρουμε επεμβάσεις προληπτικές για ελαχιστοποίηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου. Οι πολλά υποσχόμενες τεχνικές γενετικής ανάλυσης μεγάλων τμημάτων του DNA αλλά και εξειδικευμένων γονιδίων μπορεί να λειτουργήσουν προληπτικά αφαιρώντας τα όργανα στόχους, ή και επικουρικά στη θεραπεία του καρκίνου καθώς έρευνες δείχνουν ότι η γνώση της ύπαρξης ή μη κληρονομικών μεταλλάξεων σε γονίδια είναι προς όφελος των ασθενών.
Η ύπαρξη τόσο αρχικής όσο και προχωρημένης νόσου εγείρει ζητήματα έγκαιρης, βασισμένης σε επιστημονικά δεδομένα και εξατομικευμένης για κάθε ασθενή ξεχωριστά αντιμετώπισης. Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από ογκολογικά συμβούλια και οι επεμβάσεις να πραγματοποιούνται από συναδέλφους με εμπειρία και μετεκπαίδευση στο αντικείμενο. Η ελάχιστα επεμβατική τεχνική είτε με την λαπαροσκοπική είτε με την ρομποτική χειρουργική πρέπει να είναι ο τρόπος εκλογής αν δεν θίγεται το ογκολογικό αποτέλεσμα και η ασφάλεια της ασθενούς.
